Fiona over haar ervaring met therapie

"Therapie. Een woord dat zo ontzettend zwaar klinkt en iets wat je absoluut wilt vermijden. Als ik had geweten dat de ‘gespreksgroep’ waar ik in ging, uiteindelijk een therapiegroep zou worden, had ik me waarschijnlijk helemaal niet aangemeld, in plaats van een paar uur van tevoren. Het is heel moeilijk om kwetsbaar te zijn, te erkennen dat je een probleem hebt én dat je het zelf niet kunt oplossen. Maar diep vanbinnen wist ik dat dit de enige optie was om echt te dealen waar ik al zo lang mee worstelde. Dus ik heb mij aangemeld voor de therapiegroep.

Korte termijn
Nu weet ik 2 jaar later dat dit een keuze is geweest die mijn leven ten goede heeft veranderd. Met het aanmelden voor deze groep koos ik eindelijk op een góede manier voor mezelf, in plaats van het altijd maar proberen op te lossen met korte termijn oplossingen. Je zal misschien wel herkennen dat wanneer je net tot een orgasme bent gekomen, ál het fijne gevoel direct in elkaar klapt en plaats maakt voor een leegte. De keuze om mijzelf aan te melden voor therapie was uiteindelijk een daad van zelfliefde, ik gunde mijzelf dit niet meer. Ook al kon ik dat toen nog niet op deze manier erkennen.

Groep
Dus daar zat ik. In een groep met 4 andere vrouwen van de studentenvereniging, waarvan ik ervoor nog niet wist dat ze hier ook mee worstelden. Onze studentwerker en therapeut gaven leiding aan deze groep. Elke 2 weken ontmoetten we elkaar op maandagavond. En iedere keer weer kwam ik terug met een bom aan informatie, indrukken en confrontaties om te verwerken. Vaak was het niet leuk, maar daaronder voelde ik wel dat dit nodig was om mijn ‘proces’ (want zo heet dat in mooie therapeutische termen) aan te gaan.

Relativering
Het horen van de verhalen van de andere vrouwen gaf mij veel erkenning en relativeerde mijn eigen probleem. Ik kwam erachter dat ik geen uitzondering op deze aardbol was, dat ik niet raar was en dat ik niet waardeloos was. Alleen maar door samen met anderen te praten over dat wat ons bond en herkenning in elkaar te vinden en elkaar daarin krachtig te bemoedigen als dat nodig was.

Ruimte innemen
In de therapiesessies was veel ruimte voor mijn eigen verhaal. Maar uiteindelijk lag de focus helemaal niet op dat ik porno keek, erotische verhalen las en daarop masturbeerde. Nee, de focus lag op dat wat er allemaal onder ligt, wat ik met deze symptomen probeerde te verdoven. Ik kwam er door therapie achter dat mijn probleem niet mijn verslaving was, maar dat mijn moeite om ruimte in te nemen en aandacht te ontvangen van dierbaren dat wel is. Juist in de groep werd ik hier enorm mee geconfronteerd. Ik vond het zo moeilijk om onderwerp van gesprek te zijn en mijzelf de ruimte te gunnen om mijn verhaal te doen, zonder me zorgen te maken over de verhalen en issues van de andere vrouwen. En juist daar heb ik – na ontzettend veel horten en stoten – ervaren dat dat oké is. In de groep heb ik ervaren dat ik aanvaard werd met deze ingewikkelde gevoelens. Mijn uiting van mijn probleem was niet oké, maar ik was dat zelf wel écht. Niet doordat ik dat zelf heb kunnen zeggen, maar deze boodschap is mij wel afgegeven.

Integreren
En dan is dat niet allemaal opgelost door het deelnemen aan een therapiegroep, maar de ervaring dat ik niet ben afgewezen in mijn gevoelens van teleurstelling in mezelf heb ik daardoor wel kunnen leren integreren in mijn leven. Niet dat ik nu ervan geniet om in emotioneel contact in de spotlights te staan of er makkelijk om kan vragen als ik dat nodig heb, maar ik weet wél dat me kwetsbaar opstellen niet meer gelijk staat aan afgewezen worden. Dus ik heb een basis kunnen bouwen. En dieper dan die basis zal ik niet meer kunnen zinken, óók niet als ik er heilig van overtuigd ben dat masturberen mijn rotgevoel voor even zal oplossen en dat dan toch doe. Daarna weet ik dat ik nog steeds geliefd ben, gewaardeerd word en dat ik nog steeds . Dingen die ik nog niet kon zeggen toen ik mij nog in de duisternis van mijn geheim bevond.

Dus therapie zal wellicht niet je probleem waarvoor je je aanmeldt laten verdwijnen, maar het zal je zeker inzichten opleveren over jezelf die van onschatbare waarde zijn. Net zoals jij dat bent. Dus gun jij jezelf deze genezing ook?"

* Dit verhaal is geschreven door een vrouw die meedeed aan de vrouwengroep. Fiona is niet haar echte naam.